Κεφάλαιο 1: Γιατί καπνίζουν οι καπνιστές

Το 2 ετών παιδί σας είναι θυμωμένο επειδή θέλει ένα καινούριο παιχνίδι. Εσείς:

1. Το αφήνετε ήσυχο μέχρι να ηρεμήσει.
2. Υποκύπτετε στις απαιτήσεις του.
3. Του δίνετε ένα ηρεμιστικό.

---

Το 7 ετών παιδί σας έχει αγχωθεί για τις δοκιμές της επόμενης εβδομάδας για την ομάδα άθλησης που θέλει να μπει. Εσείς:

1. Το βεβαιώνετε ότι θα τα καταφέρει.
2. Εξασκείστε μαζί του και του λέτε να βάλει τα δυνατά του.
3. Του δίνετε ένα Βάλιουμ κάθε τρεις ώρες μέχρι το παιχνίδι.

---

Το 14 ετών παιδί σας έχει συντριβεί επειδή κανείς δεν του πρότεινε να το συνοδεύσει στον χορό του σχολείου. Εσείς:

1. Κανονίζετε να πάει με το παιδί ενός φίλου σας.
2. Του λέτε πάραυτα να πάει.
3. Του δίνετε κοκαΐνη για να ανεβάσετε τη διάθεσή του.

---

Το 15 ετών παιδί σας νιώθει άσχημα για τον εαυτό του επειδή πήρε 3 κιλά. Εσείς:

1. Μαγειρεύετε χαμηλά σε θερμίδες γεύματα.
2. Το βάζετε σε δίαιτα ή πρόγραμμα γυμναστικής.
3. Του δίνετε φάρμακα που καταστέλλουν την όρεξη.

---

Όλα αυτά τα παιδιά βιώνουν αυτό που οι ενήλικες θα θεωρούσαν «πόνους ωρίμανσης». Λίγος χρόνος, υπομονή και θετική επιβεβαίωση θα τα βοηθήσει να ξεπεράσουν όλες αυτές τις δύσκολες καταστάσεις.

Το γεγονός είναι ότι, για όσο ο οποιοσδήποτε συνεχίζει να αναπτύσσεται σωματικά, συναισθηματικά, εγκεφαλικά, επαγγελματικά ή πνευματικά, θα βιώνει κι αυτός πόνους ωρίμανσης. Οι ενήλικες ρέπουν προς τον πόνο, σωματικό ή ψυχικό, την θλίψη, την αθυμία και το άγχος ακριβώς όπως και τα παιδιά. Αυτά τα συναισθήματα είναι αναγκαία αν επιθυμούμε να συνεχίσουμε να αναπτύσσουμε τα μυαλά και τα σώματά μας. Χωρίς αυτήν την ανάπτυξη, δε θα βιώναμε την ευτυχία, την ικανοποίηση, την ευχαρίστηση ή την έννοια του σκοπού στο πλήρες μέγεθός τους.

Η τρίτη επιλογή σε κάθε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις ήταν φυσικά γελοία. Δεν θα εκθέταμε τα παιδιά μας σε χημικούς κινδύνους για να ξεπεράσουν τέτοια μηδαμινά προβλήματα. Εντούτοις, ως ενήλικες είμαστε πλήρως ικανοί να επιδοθούμε σε τέτοιες επικίνδυνες συμπεριφορές για την δική μας ανακούφιση. Πάρτε για παράδειγμα το κάπνισμα τσιγάρων.

Όταν ήσασταν ακόμα καπνιστής, πόσες φορές λέγατε ότι έπρεπε να καπνίσετε επειδή νιώθατε μοναξιά και θλίψη χωρίς τα φιλικά τσιγάρα σας; Πόσες φορές είπατε ότι έπρεπε να καπνίζετε εξαιτίας όλου του άγχους στη ζωή σας; Πόσες φορές είπατε στον εαυτό σας ότι πολλές κοινωνικές δραστηριότητες απλά δεν είχαν πλάκα χωρίς τα τσιγάρα; Πόσες φορές είπατε ότι θα πάρετε πολύ βάρος αν κόψετε το κάπνισμα; Το μόνο που λέγατε ήταν ότι είχατε ανάγκη την νικοτίνη, ένα φάρμακο, για να ξεπεράσετε κάποια προβλήματα της ζωής.

Δεν ήταν προτού απαλλαχθείτε από τα τσιγάρα όταν συνειδητοποιήσατε ότι μπορείτε να ξεπεράσετε τέτοια προβλήματα χωρίς να καπνίζετε και στις περισσότερες περιπτώσεις πιο αποτελεσματικά από ότι όταν ήσασταν καπνιστής. Από τη στιγμή που το κόψατε συνειδητοποιήσατε πόσο πολύ η εξάρτηση της νικοτίνης αποτελούσε πηγή άγχους για σας. Σας είχε γραπώσει ένας κοινωνικά μη αποδεκτός και σωματικά θανατηφόρος εθισμός και αρκετά συχνά το συνειδητοποιούσατε. Τότε ήταν που αποκτήσατε την επιθυμία να το παρατήσετε, αλλά πιστεύατε ότι οι δυσκολίες της διακοπής ήταν πολύ μεγάλες ακόμα και για να το προσπαθήσετε.

Ακόμα και σήμερα πιθανώς να επιθυμείτε ακόμα ένα περιστασιακό τσιγάρο. Ίσως είναι σε μια αγχωτική κατάσταση, σε μια γιορτή μετά από μερικά ποτά, ή κάποια στιγμή που βρεθήκατε μόνοι σας και δεν είχατε τίποτα καλύτερο να κάνετε. Το γεγονός είναι ότι δεν υπάρχει τίποτα χειρότερο από το να κάνετε ένα τσιγάρο. Ένα τσιγάρο δε θα σας βοηθήσει να ξεπεράσετε το πρόβλημα. Στην πραγματικότητα, θα δημιουργήσει ένα καινούριο πρόβλημα, μια καταστροφική κατάσταση ενός αναστημένου και ενισχυμένου εθισμού, με όλους τους φυσικούς κινδύνους και τους βρωμερούς τρόπους διανομής που τον συνοδεύουν.

Οπότε, την επόμενη φορά που θα αποκτήσετε την επιθυμία για ένα τσιγάρο, καθίστε, πάρτε λίγο χρόνο να συλλογιστείτε σε τι θέτετε τον εαυτό σας. Έχετε ανάγκη αυτό το ναρκωτικό; Τον θέλετε αυτόν τον εθισμό; Αν όχι, απλώς θυμηθείτε -ΜΗΝ ΞΑΝΑΠΑΡΕΤΕ ΑΛΛΗ ΤΖΟΥΡΑ!

Joel